Zamanın başlangıcından beri durmak bilmez işleyen bu çarkın şüphesiz ki en önemli unsuru emekçi işçilerimizdir. Başlangıçtan itibaren canını dişine takıp kendisi ve ailesi için çalışan bunu yaparken de bu koca çarkın işlemesini sağlayan emekçi büyüklerimize ne kadar teşekkür etsek yine de yetmeyecektir. Fransız İhtilali, İmparatorlukların kuruluşu, Sanayi Devrimi derken birçok işçimiz bu uğurda canlarından oldu. Sırf bu çarkın işlemesi için kendilerini feda etmekten çekinmediler. Peki nereye kadar böyle devam edecek? İşçinin hakkı ne zaman korunacak? Dünya İş Sağlığı ve Güvenliği haftanız kutlu olsun.
Haftanın Önemi Nedir?
Dediğimiz gibi iş için emek, emek için ise fedakarlık yapmak gerekir fakat bu fedakarlık neden canla olsun? İşçi hayatını feda etse de nereye kadar böyle devam edecek? Babanızın, abinizin, evladınızın bu durumda olduğunu hiç düşündünüz mü? Düşünmelisiniz.
Geçmişten beri süregelen bu devasa üretim çarkında nice canlar feda edildi. Nice gözyaşları döküldü. Dünya ise buna bir dur demek için önlem olarak İş Sağlığı ve Güvenliği kanunlarını ve denetçilerini ortaya sürdü. İşte bu haftanın önemi tam olarak bu. Fedakar işçimizin hakkını savunmak ve onları korumayı kendilerine görev edinmiş isimsiz kahramanlar. Bu isimsiz kahramanlar için de bir hafta ayrılmış çok mu?
İsimsiz Kahramanlar
Aslında cevap çok basit. Can korumak ve Ölümlere engel olmak. Eğer süper kahramanları ve onların dünyayı nasıl kurtardığıyla ilgili hikayeleri çok seviyorsanız işte size okunmaya değer bir hikaye. Bu kahramanların hiçbirisinin ismini bilmiyorsunuz yüzlerini görmediniz ne yiyip ne içtiklerine dair en ufak bir fikriniz bile yok hatta çoğunuz var olduklarından bir habersiniz fakat onlar orada ve “Para Düşkünü” patronlara karşı gariban işçiyi koruyorlar. Büyük küçük demeden orada durup para için can feda edebilen patronlara karşı çalışanları koruyorlar. Sizce de gerçek kahramanlar bunlar değiller mi?
1987 yılından itibaren her 4 Mayıs’tan 10 Mayıs’a kadar olan sürede Dünya İş Sağlığı ve Güvenliği Haftası kutlanmaya ve küçük bir zaman olsa da işçinin ve onun canını hatırlamaya çalışıldı. Ülkemiz ve Dünya zorlu süreçlerden geçtiğini hepimiz çok iyi biliyoruz. Bu zorluğu omuzlayanlar da şüphesiz ki fedakar işçilerimizdi. Peki sizce bu yük kaldırılabilecek bir yük mü? Hele ki canı hiçe sayıp paraya düşkünlüğü olan patronların var olduğu gerçeğini göz önüne alırsak. Hiç sanmıyorum.
